noch 'n Flohmark

Flohmarkt
Anfangs von de Flohmark-Stunn;
wär 't erste watt min’ Seute funn;
'ne Form för 'n "Groten Hans,"
mit Deck'l, heel und ganz !
Se kennt dat Dings jo noch von „Fröher“,
harr noch nie Glück; Nu müss dat her!

’n Grientje krüppt ehr in de Ogen
Und kribbeln deit ehr dat in’ Mogen.
"So kann ’t jo wieter goh'n!"
seggt se; blifft stohn;
linst genauer dörch de Plünn;
glaenzt door nich Beekers in de Sünn?!
Söss Stück sücht se dor op een'n Hoop'n!
Mensch!", denkt se sick; "de mußt koop'n"!
Se frogt de Fru gau no den Pries
von de Beekers för dat Ies.
"Tein Euro" seggt de: " De mött her,"
"weil dat de Pries för Een sünst wär!"

"Dammi!!", hett mien "Seute" dacht;
"Ick schick mien Mann, wär doch gelacht!
Bi ’n Fro hett doch ’n Mann mehr Glück!“
Und, weets schon: -mien Mann- bin ick;
Und se seggt to mi: „Wat mutt, dat mutt,
büst sünst jo ok son Fix’n Dutt!”

Glieks infalln dorto lat ick mi
’ne besunn're Strategie: - mit Dackelblick -
(dat is mien Trick.) - -
fang ick nu an: „Ick bin arm! . . . “ -

------
Mien’n „Trick“ hett se as schient, nich markt!
doch nu: mien Stimm jetzt Richtung „stark“:

„Ick bin arm!", do ick nu seng,“
und: „Ick müch de Beekers hem!“
------
Man, Se leet sick nich wieter stör'n;
geef mi åbers dit to hör’n:
“De sind rostfree,“ und: „sind ut Stohl,
und wenn de di irgendwann nu mol
ut de Hand fallt, und op de Eer knallt!
Ja, denn bruukt keen Minsch to huul'n:
De Dinger dor, de krieggt keen’ Buhl'n!!
Sünd bannig stabil!, goht nie „in Dutt!“ -
- Glasbeekers goht jo glieks kaputt."

So het de Fru nu mit mi snackt.
mit eenmol: Zack !!:
Alln's rinn in 'n geel'n Plastiksack.
Dorbi het se sick wohl doch dacht:
"De arme Kerl kriggt se för acht"!

Täll mol:







een, twee, dree, veer, fiev, söss, sööb'n
ole Sook'n hebbt wi kreeg'n. ---

Dat Holtgestell, links von de Teller ut Porzellan:
- kommt glieks in Keller! -
Von de Schöttel dor in de Mitt,
mit rooten Rand, und sonst in witt;
Dor weet keen een von uns nich recht
för watt man dat wohl bruuken möcht!!.
Blots eene Changse hebbt wi noch:
wi frogt 'n Söhn, de is jo Koch . .

Ick seh all wie he sick een höögt
Und seggt: „Wat ji von Plünnkrom mögt!“

In’t “neee“ Notenbook sind söömtig Stück!
Und ganz vörn an: sogor „Hein Mück“
Aff jetz hört man in unsr’e Bood
Blots mi mit miene Quetschkommod.
Mien Seute deit dat machmol störn;
will nich jümmers dat sölbe hörn!
Wenn ick denn so „rümmduudln“ do;
Wat mookt Se denn?
de Dör lies to!