Omas Notebook
Oma Battermann is doch plietsch, ik hebb dat all alltied wusst. Du musst nu weeten, dat de oll Battermannsche all achtuntachentig Jahr old is. Un nu, vöör veertein Dagen, hett se sük so een Notebook köfft, weetst, dat is so een lüttje Computer, de kanns du mitnehm, wenn du maal achter de Döör musst, waar »00« upsteiht. Klaar, wat deiht man daar mit n‘Computer? Aber, wenn du dat denn wullst, denn kunnst du dat maken.
Omas Enkel Hinnerk harr ehr nu seggt, se sull doch ok maal mit annere olle Lüd »chatten«. Oma keek nu eerst maal n’beten verdattert denn frog se: »wat is dat denn, schätten?«
Hinnerk verklort ehr dat nu allns, un van de Dag an is Oma van ehr »Notebook« gor nich mehr to trennen. Wenn se nu maal Arvtensupp kocht, denn kiekt se eerst maal in een van de Google-Sieden in, un denn kocht se de nar dat Rezept. Ehr Leven lang hett se Arvtensupp kocht, un de was alltied lekker - man in de lest Tied smeckt de so bietje naar »Google-Supp«!
Lest Week see Oma nu upmaal, dat se Ingelsch lehrn wull! Dor keem so vööl ingelsche Woorden vöör in de Computerwelt, dat se dat nu lehrn muss. De Familie keek rundumto, as wenn nu de Welt tosamenbreken wull.
Eike Teerboven, wat nu de Dochter van Oma is un de Moder van Hinnerk, de kreeg ´n poor Ogen, so groot as n‘Teekopje. Un denn stötert se: »Wat- wat -wullt - du? Ingelsch lehrn? - Ja büss du nu mall in Kopp worrn?«
Oma gnuddert vöör sük hen:
»Nee, gönns du mi dat nich? Ik bün all over Achteihn un kann maken, wat ik will. Un ik will dat nu! Punkt!«
Keenenn wüss daar nu noch wat an to seggn. Blots ehr Enkel Hinnerk, de grient sük een un seggt denn:
»Dat is maal een gode Wark! Un uns Oma, de schafft dat. Grätuläschen, Oma!«
Un Hinnerks Vader stunn daar blot noch mit open Muul un keek as son oll Lanz-Bulldogg, de nich mehr lopen kunn! Un de Moder see gor nix mehr.
De annere Dag truff Oma Battermann ehr Fründin Lina un dat was gor nich lang, daar gungen beid nah de »Volkshochschool« un leeten sük daar inschrieven. De annern Schölers, de all fieftig Jahr junger weern, keeken eerst n´bietje verdattert, man dat leep sük denn na een poor Dagen all torecht.
Un nu sünn beid Froolüü all dree Weeken ant lehrn. Dat klappt alln’s wunnerbaar. »Neiss tu sie ju«, köönt se all. Dat annere kummt denn ok noch mit de Tied, meent Oma. Un se meent denn ja ok, daarför harr se ja woll dat NOT- BOOK.
Anners harr de Naam ja keen Sinn, is dat nich so?
©by H.C.G.Lux
Ja freilich ist das so! Und wenn Oma mit über achtzig nun mal noch englisch lernen will, soll sie das tun, sie hat ja doch Zeit genug, oder…?
Hübsche Geschichte, lieber Horst, sehr hübsch...
meint Syrdal